Kerstpakket

Weer December en weer Decemberweer.

Ook weer de uitreiking van de Kerstpakketten.

De oude, gerespecteerde firma waar hij had gewerkt organiseerde elk jaar een sfeervolle bijeenkomst. Kerstmuziek en chocolademelk in de grote hal van het oude kantoor.

Hoewel hij er voor had kunnen kiezen het pakket thuis te laten bezorgen, koos hij er voor, zolang hij nog kon, het zelf te gaan halen., ondanks de kou. Nog even terug op het terrein en hopelijk nog veel oude collega's. Ja, alle gepensioneerden kregen zo'n pakket, zelfs de weduwen en weduwnaren,

 "De fabriek voor allen, allen voor de fabriek"

De pakketten waren altijd heel origineel. Een medewerkster van de PR afdeling gaf bij een kostenbesparingsonderzoek op dat ze daar het hele jaar mee bezig was. Dat had ze beter niet kunnen doen...

Hoewel hij een eind van het bedrijf woonde, koos hij er steeds voor om op de fiets te gaan, telkens weer, weer of geen weer.

De, enigszins vochtig aanvoelende, warme lucht, deed zijn bril beslaan toen hij de hal binnenliep. Hij ontwaarde desondanks al weer vele ex-collega's, sommigen nog aan het werk maar de meeste van de hem bekende, waren ook al met pensioen.

Hij zong nog steeds in een koor maar de muziek hier was helaas niet van Bach, geen Weihnachtsoratorium, waarin hij ooit had meegezongen meer the Christmassong.

Beter ook, Bach zou in de drukte verzopen zijn.

De pakketten stonden op pallets. Hij dacht: als je de k's en de 1-en verwisseld, wordt het ook leuk. Het waren forse dozen, hij had toch beter met de auto kunnen komen.

Hoe krijg ik dat ding thuis ? Terug naar huis de auto halen? Nee, dat was zijn eer te na, zo oud was hij nog niet.

Dan maar lopen met het pakket op de bagagedrager.

Het pakket bleek een onafwendbare neiging te hebben de wetten van de zwaartekracht te

willen demonstreren, Anders gezegd: het kostte de grootste moeite het kreng niet te laten vallen. Het was ook nog een beetje glad.                                                                                                                                     

Van de kou had hij geen last meer, het zweet stond hem op de rug. Hij was thuis, pakket eraf, fiets niet laten omlazeren.

"Wat een groot pakket" zei zijn vrouw:. "Laten we het vlug uitpakken!

Wat zouden ze dit jaar hebben. Het papier vloog er af, de doos werd opengerukt. "Wat enig" zei zijn vrouw,"Die fietstassen had je nou net nodig!"

De Radio 4 versie vind je op https://www.nporadio4.nl/podcasts/kerstverhalen