NGF Competitie 2015
De belevenissen van zomaar een team.

Vrijdag 24 april waren wij te gast bij de Edese Golfclub voor de vierde wedstrijd van de NGF competitie. Ik zal kort zijn, in de vorige edities waren wij winnaars of gastheer en om maar meteen met de deur in huis te vallen moet ik u melden dat wij dit keer hebben verloren. GVN, tegen wie wij het moesten opnemen, was beter. De uitslag 28 – 8, dus weg kans op het kampioenschap. Nu ja, als wij volgende week wel winnen, maken wij aanspraak op de tweede plaats, voorwaar geen slechte uitslag voor ons nieuwe team.

Of er nog andere vermeldenswaardige incidenten zijn geweest? Er schiet er 1 in mijn gedachte. Deze keer had ik besloten te gaan spelen met behulp van een Handicart. Ik was wat gammel en dus leek mij dit een goed idee. Met Handicart dus richting de driving range om even in te slaan. Na zeer merkwaardige afzwaaiers gefabriceerd te hebben reed ik weer terug, op weg naar de eerste afslagplaats. Onderweg kwam ik een heer tegen, althans zo leek het, en al keuvelend en pratend over de komende wedstrijd reed ik en liep hij naar onze bestemming. Meneer had zo’n trolley waar je de tas op vast kunt klikken, u kent ze wel. Kennelijk had deze heer zijn tas in een ogenblik van onachtzaamheid niet goed ‘vast geklikt’ aan zijn trolley want deze viel er tijdens het lopen pardoes vanaf, in de richting van mijn Handicart. Zijn driver had zijn kop uitgestoken en kwam tegen het wiel tot stilstand met een duidelijke hoorbare knak. Nadat ik deze heer uitgebreid mijn medeleven had betuigd jegens het overlijden van zijn driver ging de tocht weer verder. Na de wedstrijd, toen wij allen fris gewassen aan de borrel zaten, was ik het gehele incident vergeten. Wij werden op een gegeven moment uitgenodigd aan tafel plaats te nemen. Gezeten aan de dis kwam de heer van de overleden driver nog even een praatje met mij maken. Deze heer had waarschijnlijk juridisch advies ingewonnen bij een van zijn golfmaten (die kennelijk hiervoor was opgeleid) en wilde dat ik e.e.a. bij mijn verzekering zou gaan claimen. Na zijn vertrek kon ik mijn ongenoegen hierover tegenover mijn disgenoten niet verbergen en vertelde het gehele verhaal. Nu kwam de echte verrassing, de kennelijk juridisch geschoolde golfmaat zat bij mij aan tafel en met verve verdedigde deze de ongelukkige heer. “Dat ik toch wel iets had gedaan en zodoende aansprakelijk was”, zei hij. Toen ik daar tegenin ging zei hij: “Laat maar zitten, ik ben jurist”, hiermee kennelijk een verklaring afgevend inzake zijn standpunt. Plots schoot mij in gedachte dat ik vergeten was evt. lak- en/of andere schade aan de Handicart, die door meneer zijn tas of driver was toegebracht, op te nemen zodat deze bij hem konden worden geclaimd. Om nog maar niet te spreken over de emotionele en traumatische ervaring die ik door deze kwestie had opgelopen. Ik voelde een posttraumatische stress stoornis opkomen en voelde mijn nek ook niet pijnlijk aan? Het zou toch geen whiplash zijn? Jammer dat die Moszkowicz zich zo’n slecht belastingbetaler had getoond en zijn bijscholingscursussen niet had bijgehouden, anders wist ik het wel. U begrijpt, het diner smaakte mij prima en dito de wijn. Als technisch geschoold persoon (ja, ja, ik heb ook scholen bezocht) hanteer ik ook principes: “Actori incumbit probatio” en “Honesty, integrity and courtesy: three words that have come to represent ….. the game of Golf”, zijn daar enkele van. Hier wil ik het betreffende dit incident maar bij houden.

Om de tweede plaats te behalen gaan wij komende week in retraite en zal er zwaar worden getraind. Captain Roy heeft ons alcoholische dranken en andere zaken verboden zodat wij fris en fruitig volgende week op de eerste afslagplaats van de De Turfvaert acte de présence kunnen geven.

Het G.&C.C.C. Heren 1 (Senioren 18 holes) Team

V.l.n.r.: Hans Solleveld, Aad van Waardenburg,Captain Roy Wekker, Albert Haan, Peter Bijsterveld en Sjoerd Kiestra.